Rozdział 7

Dalej biegłam, drąc się na całe gardło.

- Miyu! - poczułam się jak super hero *.* A co robi hero? Ratuje walnięte niewiasty xd Skręciłam w zakręt (jakie durne zdanie o.O) i w coś rąbnęłam. Podniosłam wzrok wnerwiona i rozdziawiłam gębę.

- Aaaaa! Przerośnięty karp! Cofnij się ><

- Nie jestem karpiem. T___T 

- Odsuń się, bo zrobię z ciebie sushi ... - wygrzebałam z kieszeni moją supertajną broń - tą oto... eee... łyżką? Znaczy się tą niebezpieczną bronią i tym ...- wyciągnęłam z kieszeni sznurówkę. x.x Gdzie moja broń?!

- Odłóż tę straszną, plastikową łyżeczkę i sznurówkę, bo nie chcemy ci zrobić krzywdy.

- Muhahahahaha (Tak, wiem, jestem pojebana oo" - dop.aut) Ale ja wam chce *_______*

- To może później, bo twoja koleżanka rozwala nam kuchnie ==

- Miyuś rozwala kuchnie, to ja zrobię sushi ^^

- Eeeee o.O To ja może pójdę, a ty się dziecko powyżywaj na czymś innym == - odwrócił się na pięcie i zaczął uciekać.

- Dziecko?! Ej, wracaj tu, ty karpiu ><

Ale Rybiasty biegł jeszcze szybciej.

- Ej no, wracaj, bo nie wiem gdzie kuchnia, ty nemo >< 

~ Na pewno wróci ==

- Czyżbym wyczuwała sarkazm? - uniosłam nieco brew.

~ Zapomnij. Kuchnia znajduje się na końcu korytarza.

- Skąd wiesz? o.O

~ Otworzyłem oczy.

- Hahaha, bardzo śmieszne Houkou -_-

~ Twój Nemo też już się schował w kuchni i robią na ciebie pułapkę, chowając się za szafką.

- Idioci.

~ Dokładnie o tym samym pomyślałem.

Uśmiechnęłam się do siebie i dalej maszerowałam korytarzem.

~ Nie daj im się, dziecino...

- Tylko nie dziecino == I poradzę sobie, uwierz mi.

Demon zniknął, a ja stanęłam przed drzwiami kuchni.

- Wolałabym mieć mądrzejszych przeciwników xD - kopnęłam w drzwi tak, że wyleciały z nawiasów i zaraz usłyszałam:

- I kolejna rzecz, za którą będzie trzeba płacić. T_______T

- Ave - weszłam do kuchni i zaczęłam wywijać łyżką - Nadciąga Armagedon, chłopcy - tu look na blondynę -i słit dziewczynki.

- Jestem facetem, un >_\)

- A ja królewną śnieżką - powtórzyłam, prychając i rozejrzałam się po pomieszczeniu - Miyuś?

Mój wzrok spoczął na związanej dziewczynie.

- To co wy odwalacie to skandal -____-

- Zmusiłyście nas do takiego działania...

- Zamknij się, szmaciasty.

- Grrrr, gdyby nie fakt, że lider zabronił was skrzywdzić, wąchałybyście kwiatki od spodu.

- Taaaa, jasne -_- A Puchatek nie lubi miodku. - nie ma to jak mądre zdania by me oo"

- Co? 

- Nie znasz Puchatka? Zaraz o.O Przecież to żeluś! Zlikwidować! - głos terminatora xD

- Jashinie, zabierz ode mnie tą stukniętą dziewczynę O_O

- Banzaj - rzuciłam się na żelusia z zamiarem zadźgania łyżką xd

- Dość! -:_:- - obok pojawił się rudy 

Zatrzymałam się w powietrzu.

- O co ci chodzi?

- Po pierwsze: mogłabyś stanąć na ziemi?

- Babciu, oni mają jakieś problemy - jęknęłam i stanęłam na ziemi.

- Po drugie: schowaj tą łyżkę...

- Przecież ona nam nie zrobi krzywdy łyżką, un -_\)

- I tu się mylisz, Deidara pacanie =:_:=

- Mądre słowa rudy, mądre słowa ^^

- Schowaj tą łyżkę =:_:=

- Paranoja. Chcecie telefon do psychiatry? - schowałam łyżkę w kieszeni

- Daj nam swojego. Musi być mocny, skoro nie dostał załamania nerwowego z tobą. -/_\-

- Wstrętna łasica ><

- Paskudny siwus!

- EKCHEM! 

- Czego?!

- Po trzecie: czy zastanowiłyście się?

- Musiałabym to uzgodnić z Miyu, a niestety - podeszłam do dziewczyny i otworzyłam jej lekko oczy - jest przez twoich pacanów nieobecna ==

- Sama jesteś pacanem, un.

- Deidara, stul dziób >:_:<

- Tak, liderze, un O_\)

- Nie możesz podjąć decyzji sama?

- Mogłabym się zastanowić ==

- Więc zapraszam do biura, a banda idiotów ma obudzić dziewczynę, nie robiąc jej krzywdy -:_:-

      ~***~

- Nie ma mowy.

- Podaj chodź 5 argumentów dlaczego nie -:_:-

- Zazwyczaj podaje się 3.

- Ale ty podasz 5.

- Spadaj, Pocahontas, nie wchodzę w to. ==

- Podasz te argumenty to może uda się coś zmienić -:_:-

- 1: To banda idiotów

  2: Ja nie pracuje z bandą idiotów ==

  3: Nie będę kurą domową

  4: Oni mnie wnerwiają

  5: Ich szefunio jest walnięty ^^

- ><""

- Powiedziałam.

- Proszę T:_____:T

- Co takiego? o.O

- Musisz się zgodzisz T:_:T Ci idioci potrzebują kobiecej ręki, bo sobie z nimi nie radzę...

- Pffff ==

- Do tego brakuje nam wykwalifikowanych shinobi.

- Nie jestem shinobi.

- Nie rozumiem O:_:o

- Jestem psychiczną kunoichi xd

- Jedno i to samo -:_:-

- Nieprawda - oburzyłam się

- To jak? Zgodzisz się?

- Ale tylko na moich warunkach ==

- No... zgoda 

- Po pierwsze: żądamy pokoju z łazienką...

    ~***~

- ... i po setne dostaniemy te fajne pierścionki i to coś na głowę *_*

- Sakkat?

- Nie sakkat. Kapelusik ^^

- Ale... nieważne.

- To co, zgadzasz się?

- Witaj w Akatsuki ^:_:^

- O! To tak się nazywa ten cyrk?

- x:_:X

- A kiedy poznam członków?

- Dam wam akta każdego z nich.

- Niech będzie. A co z kapelusikami?

- Dostaniecie później -:_:-

- Okey, Szefuniu. Nie piekli się, ja jestem tylko ciekawa ^o^

- Tobi!

Do gabinetu wleciała zmiksowana mandarynka. Pomachałam jej, mimo tego że stała obok mnie ^o^

- Tobi, idź zaprowadzić Aomi do pokoju nr 7 i staraj się odpowiadać na WIĘKSZOŚĆ jej pytań .

- Czemu nie na wszystkie? ==

- Tobi zaprowadzi, bo Tobi is a good boy *o*

Nie zdążyłam nic powiedzieć, bo pociągnął mnie za rękę. 

    ~***~

- To ten pokój?

- Tak, onee-san. 

- Onee-san? o.O

- Bo Tobi lubi onee-san, dlatego onee-san jest onee-san, bo Tobi lubi onee-san .

- o.O Dobraaa... daj klucz.

- Tobi nie ma klucza, bo Tobi is a good boy 

- Czyli jak mam otworzyć? Z kopa?

- Jak onee-san chce ^^

- Czemu nie. - wzruszyłam ramionami i kopnęłam drzwi, aż wylądowały na przeciwległej ścianie xd

- Co ty robisz? O_O Wiesz ile pieniędzy marnujesz?! - a pan szmata widzi każdy wydatek? Oczywiście, że taaakk ==

- A idź, ty maszkaro - wystawiłam mu język.

- Odbiorę ci z pensji.

- To cię wrzucę rybkom na pożarcie - zagroziłam. *Skąd ja wezmę rybki? Wiem! Użyje nemo xd* Ale szmaciasty mnie nie usłyszał bo sobie poszedł. Całował pieniądze Oo 

- Kto to był, Tobi?

- Kakazu-san zajmuje się funduszami. Straszny z niego materialista i zawsze krzyczy na Tobiego, jak Tobi się bawi T_T

- Już nie będzie krzyczał. A teraz prowadź do kuchni, Tobiaszku - nie bardzo chciałam oglądać pokój bez Miyu.

- Tobi zaprowadzi, bo Tobi is a good boy ^o^ 

Zaprowadził mnie pod drzwi. Otworzyłam, tak ja wszystkie, z kopa *o*

- Miyu?! O_O

A ona siedziała na stole trzymając jakąś książkę, a wokoło niej siedziały szlafroki i jej słuchały o.O Podeszłam bliżej i przeczytałam tytuł.

- To dla nich zbyt brutalna książka,nie uważasz? - zakpiłam, patrząc jak Tobi dosiada się do tych jełopów.

- Puchatek i przyjaciele to brutalna książka? o.O

- Czytaj co było dalej, un *_\)

- Miyu na razie nie czyta, tylko idzie ze mną, rozumiecie? ==

- Nie!!!

- Czy ktoś z was umie czytać? ==

Odpowiedziało mi głuche milczenie o.O Paranoja! Nie wytrzymam z nimi pięciu minut.

~ A będziesz musiała siedzieć z nimi baaardzo długo.

- Dzięki, Houkosiu. Ale nie pomagasz ><

~ Powiedziałem ci tylko prawdę

- Miyu, chodź. - zrobiłam maślane oczka

- Ale oni tak ładnie prosili o bajki >>

- Trudno, nie zobaczysz pokoju ^^

- Idę z tobą! Sayonara, akasie.

- T_______T

Podeszłyśmy do pokoju

- Wygląda strasznie x_X

- Dziwne, wcześniej nie zwracałam uwagi jak wygląda o.O

- Czemu drzwi są na tamtej ścianie? Tarasik mamy? *_*

Zanim zdążyłam cokolwiek powiedzieć dziewczyna otworzyła drzwi i walnęła w ścianę.

- Ał x_X

- Eh. Co ja z tobą mam, dziecko? - pokręciłam główką i pobiegłam do kuchni. Weszłam i sięgnęłam po worek z lodem. Nagle do pomieszczenia wszedł żeluś bez żelu. Miał kłaki sterczące we wszystkie strony xd Armagedon! Teraz widziałam już wszystko.

- Co ci się stało? xO

- Skończył mi się żel T.T Wyglądam tak źle?

Pokiwałam twierdząco głową.

- Ja... ten... pójdę już... taak... pójdę. - wybiegłam z kuchni, powstrzymując śmiech. 

_________________________________________________________________________________

Mam doła. Rozdział beznadziejny ._. Nie wiem co napisaać. A tak księga gości mi nie działa, bo coś grzebałam i się popsuła. Notkę chciałam zadedykować, ale czytając ją myślę, że tylko obrażę kogoś, dedykując mu ten szmelc. To wszystko. Jeżeli ktoś wytrwał w tym wyżej choć do połowy, to jest wielki. Sayonara .___.

Rozdział z dnia 14.04.2009